hoe ontstaat mijn visuele werk in mijn hoofd?
Ik moet iets bekennen. Ik denk dat ik een associatieve denker ben!
Ik vind het vaak moeilijk om de uitknop te vinden om mijn drukke hoofd op pauze te zetten. Mijn gedachten gaan constant alle kanten op. Soms heb ik een gedachte of gevoel, soms zie ik iets of ontmoet ik iemand en daar gaan we dan ... mijn hersenen scannen alles wat binnenkomt en beginnen te associëren.
Misschien zou het me meer rust geven als ik al die gedachten in hokjes kon verdelen. In plaats daarvan breng ik alles altijd met elkaar in verband. Zo ontstaan mijn vreemde hersenspinsels. Ik associeer en interpreteer, ik kijk goed en teken. Omdat ik overal verbanden zie, kan mijn werk een surrealistische en/of grappige kant hebben.
Dat doet me afvragen … Misschien is mijn visuele vertaling van al die indrukken, mijn kunst, ook een soort ordenen van mijn gedachten. Wat als ik die indrukken niet zou kunnen verwerken in mijn beelden? Dan zouden ze zich nog meer blijven opstapelen in mijn hoofd.
Ik heb dit echt ervaren. Jarenlang had ik het zo druk met andere dingen in het leven dat ik nauwelijks tijd had voor mijn kunst. Het voelde alsof mijn hoofd vol zat en er niets meer bij kon. Ik kon me niets meer herinneren en zelfs de kleinste informatie deed mijn hoofd ontploffen. Het is alsof ik eerst door deze moeilijke periode moest om in te zien dat ik deze vorm van expressie nodig heb om te functioneren in het leven.
De laatste tijd werk ik graag in kleine series zodat het ene werk me inspireert om een ander te maken.
